Wesołe Miasteczko

Flaky natomiast inaczej reagowała na zmianę prędkości karuzeli. Przytulała się mocno do partnerki i z wesołym uśmieszkiem, podgryzała jej uszko. Jednak nieudane podejścia do pocałunku ją denerwowały. Charlie nie pozwalała na jednostronne zaczepki.
Emocje, zabawa i ukochana osoba u boku. Tak mogłaby się bawić zawsze..

Flaky tak słodko się złościła gdy brązowooka droczyła się z nią. Jednakże miała w tym pewnien umiar i gdy sytuacja wymykała się nieco spod kontroli Charlie pocałowała namiętnie dziewczynę.
Tak przejażdżka dobiegła końca, obie nastolatki wyszły z kolejki i ruszyły dalej alejkami poszukać następnych atrakcji. - Gdzie chcesz teraz iść, Kochanie? - zapytała Charlie spoglądając na partnerkę. Teraz jej kolej na wybierania atrakcji, bo brązowooka dostawała niekiedy bzika patrząc na te wszystkie monumentalne kolejki, domy strachów etc.

Odwzajemniła namiętny pocałunek z dawką słodyczy. Karuzela miała zamknięte wagoniki, więc ludzie nie widzieli za bardzo co robią dziewczyny. Jednak gdyby ktoś je obserwował i wytężał wzrok - zobaczyłby ich złączone w całusie usta.
Wyszły z kolejki, a Flaky wciąż się śmiała. Jak już było mówione - miała dobry humor.
- Dom Strachów! - zaproponowała z wesołym uśmieszkiem, gdyż miała pewne plany co do przejażdżki. Nie wymagały dużo czasu, a w tunelu jest się samym. Idealnie..

Dom strachow był kuszacą propozycją, trochę adrenaliny jeszcze nikomu chyba nie zaszkodziło, jednakże łatwo było się domyślać w tym jakiegoś podstępu. Charlie troszkę zaniepokojona, tym że Flaky wykręci jej jakiś "numer" przystała jednak na propozycję dziewczyny i poprowadziła ją alejką prosto do budynku.
-Trzymaj mnie mocno, bo trochę się boje. - powiedziała brązowooka spoglądając na ukochaną śmiejącymi się oczętami.

Dziewczyny dotarły do.. kolejki. Nie była długa, ale jak zwykle w dużych miastach na atrakcjach - była. Flaky spojrzała na Charlie i uśmiechnęła się słodko.
- Ty będziesz się bać? Przecież masz.. no właśnie. Ile Ty masz w ogóle lat? - zapytała zaciekawiona. Domyślała się, że licealistka, ale wiek był przecież ważny. Widocznie Fergie była mocno zaoferowana uczuciami by myśleć o informacjach.

Charlie odpowiadała na uśmiech dziewczyny kuszącym spojrzeniem. - Noo, ja mam lat 18. - zaśmiała się cicho. - Przepraszam, tak głupio wyszło, wszystko tak szybko się potoczyło. A Ty ile masz lat? - zapytała trochę niepewnie, gdyż bała się reakcji Flaky. W gruncie rzeczy wierzyła jednak, że wiek nie będzie miał większego znaczenia i nie będzie im przeszkadzał wzajemnie. Charlie nie ukrywała tego, że pomimo swoich 18 wiosenek czasem bała się niektórych zjawisk etc. - Wypadałoby się w końcu bliżej poznać... - dodała po chwili szczerząc się w stronę Rudej.

- Bliżej poznać, hah. Po takim przeżyciach. - zaśmiała się cicho, po czym zbliżyła do Charlie by nikt w otoczeniu za bardzo nie słuchał czego ona mówi. Poza tym nie ładnie by było podsłuchiwać. - A po udanym seksie : "Fergie jestem". - zaśmiała się znów, gdyż bardzo ją to bawiło. Jednak trzeba wrócić na ziemię, bo sytuacja, w której się znalazły mniej więcej tak wyglądała. Zwykle dwie osoby postanawiają ze sobą chodzić gdy przez chwilę są przyjaciółmi, albo sobie dokuczają będąc mini-wrogami, a później się okazuje "kto się czubi, ten się lubi".
- Ja mam piętnaście. - odpowiedziała z uśmiechem.

Sytuacja nie była zwyczajna, ale trzeba przyznać że takie "akcje" ubarwiły życie obu nastolatek. 15 lat to niewiele, ale jak to mówią miłość jest ślepa i nigdy nie wiesz kiedy serce twe mocniej zabije. A Charlie kochała Flaky, i nie dość że imponowała jej pod względem wyglądu to charakterem oraz inteligencją także nie grzeszyła. A wiek? Tutaj nie miał najmniejszego znaczenia. Przynajmniej ze strony brązowookiej. A co z Rudą? - Kochanie... Nie przeszkadza Ci ta różnica wieku? Odpowiedz szczerze... - zapytała cicho utrzymując rozmowę w tajemnicy przed, otaczającym dziewczyny, tłumem.

Różnica wieku? Ludzie wiązali się ze sobą, gdy jedno miało 20 lat, a drugie 80! Do normalniejszych i częstych przypadków należą przecież różnice pięciu lat. Między Fergie a Charlie były zaledwie trzy lata.
- Charlie, skarbie, o czym Ty mówisz? Miłość nie liczy lat, tak? - odpowiedziała pytaniami z lekkim uśmiechem. Uniosła główkę partnerki, trzymając w dłoni jej brodę. Spojrzała w jej piękne brązowe oczęta, uśmiechając się delikatnie. Powoli zaczynała myśleć, że słowa licealistki miały być wymówką do zakończenia związku, którego nie akceptowała. Zmartwiło ją to, dlatego też jej mina troszku zrzedła.

Patrząc w oczy Flaky i widząc, jak jej twarz z każdą sekundą staje się coraz bardziej smutna odrzekła cicho - Kocham Cię i nie chcę Cię stracić... Przepraszam za głupie pytanie. Po tych słowach zamilkła i dalej spoglądając dziewczynie w oczy próbowała coś z siebie wydusić. Tłamszenie w gardle niestety uniemożliwiło jej to, więc Charlie jedynie ucałowala usta Flaky zatrzymując na dłuższą chwilę wargi na ciele Rudej. Brązowooka przytuliła Ukochaną tak mocno, jak tylko była w stanie próbując zapewnić ja o swej miłości i lojalności. Miała nadzieję, że nie tylko słowa ale gesty kierowane w stronę Flaky dadzą potwierdzenie o dojrzałych i szczerych intencjach brązowookiej.

Widząc smutek w oczach Charlie, zrozumiała, że pytania to po prostu troska. Uśmiechnęła się przez malutkie, kryształowe łzy, które cicho spłynęły po jej policzkach. Odwzajemniła pocałunek, nie zwracając choć najmniejszej uwagi na otaczających ją ludzi. Wtuliła się w partnerkę mocno.
- Wierzę Ci, Charlie. Ja Ciebie też kocham. - odpowiedziała szeptem i spojrzała na mężczyznę, który patrząc w bok wskazywał dziewczynom wagonik.

Charlie przytuliła towarzyszkę z wielką czułością także nie zwracając uwagi na gapiów. Chwilę później były już w wagoniku. Dom strachów okazał się bardzo trafny, zastrzyk adrenaliny na pewno pomoże pozyskać siły i przezwycięży tą huśtawkę emocjonalną u brązowookiej. Patrząc na partnerkę zastanawiała się jakby tu przestraszyć Rudą. W końcu było to najbardziej odpowiednie miejsce do zrobienia małego psikusa. Jedyne, co teraz mogła zrobić Charlie to złapać Ukochaną za rękę, aby nie zwrócić na siebie zbytniej uwagi, i czekać na jakiś krytyczny moment.

W końcu dziewczyny wsiadły do wagonika, a pan maszynista wcisnął guzik, który wprawił maszynę w ruch. Ogromne drzwi otworzył się i wprowadziły turystki do ciemności, w której zaczęła się zabawa. Zwykle Ruda zasłaniała oczy i całą drogę nie patrzyła co się dzieje. Była po prostu strachliwa i umyślnie nie pchała się na adrenalinę. Odzyskała jednak odwagę i mogła robić wiele rzeczy. Spojrzała Charlie w oczy i zacisnęła dłoń na jej dłoni.

Widząc zachowanie swojej Towarzyszki, Charlie nieco się speszyła. Wiedziałam już, że jej niecne plany nie wypalą. Nie miała serca do tego, aby jeszcze bardziej przestraszyć małą Flaky. Dlatego też czując dotyk Ukochanej na swoim ciele postanowiła mocno przytulić do siebie Ukochaną, aby nie narażać ją na jeszcze większy stres.
- Nie bój się... Jestem przy Tobie. - wyszeptała jej do uszka brązowooka całując czule.

Spojrzała w oczy Charlie i uśmiechnęła się lekko. Oparła głowę o jej obojczyk i z odwagą patrzyła na kolejne potwory, pojawiające się przed ich wagonikiem. Młoda zaczęła się raz śmiać, a raz krzyczeć. Kolejka nie była wcale taka straszna. Adrenalina i zabawa równoważył się ze sobą, pozwalając obydwu dziewczynom skorzystać w pełni z miasteczkowych atrakcji.

I to by było na tyle. Kolejka dotarła do końca trasy, dziewczyny opuściły wagonik i udały się na zewnątrz domu strachów. Za każdym razem potwierdzała się reguła, że to co dobre szybko się kończy. Tym bardziej miało to odzwierciedlenie w wesołych miasteczkach, gdzie oczekiwanie w kolejce było o wiele dłuższe niż sama przyjemność. Charlie spoglądając na swą towarzyszkę uśmiechnęła się i zapytała: - To co teraz robimy? Nie ukrywała tego, że chce bawić się dalej, a najlepiej do późnych godzin wieczornych. Świetna atmosfera, miłe towarzystwo, czego chcieć więcej?