Sala gimnastyczna

Enyo podniosła głowę z jego nóg, gdy ten chciał się podnieść. Wstała i podeszła do niego. Ścisnęła go mocno za dłonie. I spojrzała głęboko w oczy.
- Moi rodzice też nie żyją. Zginęli w wypadku samochodowym. - oczy jej się zeszkliły - Najgorsze jest to, że jechałam z nimi i to ja przeżyłam. Od dawna się za to wszystko obwiniam - Łza popłynęła po jej poliku - Brakuje mi ich. Jednak Bóg tak chciał..
Jej usta zaczęły drżeć. Zacisnęła je w wąską linijkę. Złapała go lekko za brodę i uniosła na wysokość swojego wzroku. Jego oczy były wypełnione smutkiem. Pogłaskała go delikatnie po poliku. Zatrzymała tam dłoń i powiedziała troskliwie.
- Jest O.K?

Chłopak cały czas stał, i był bardziej zimny niż zwykle. Jednakże gdy usłyszał ten malutki kawałek z życia Enyo nie mógł pozostać obojętny. Wtem złapał ją za rękę, gdy ta była na jego policzku.
- Nie płacz.

Ścisnęła mocno jego dłoń. Zaczęła się trząść, gdy przez jej głowę przelatywały wszystkie obrazy z wypadku. Rozpędzony samochód... Karetka...Szpital...
Nie wiedziała co zrobić i wtuliła się w ramiona Jellal'a. Trzęsła się mocno. Wszystko powróciło na nowo. Przez myśl przebiegł jej cytat, który rodzice tak często jej powtarzali : "Kochaj ludzi, bo tak szybko umierają". Łzy ponownie popłynęły z jej wielkich oczu i pomoczyły bluzę chłopaka.

Chłopak nie przejął się morką bluzą. Przytulił Enyo, tak aby mogła poczuć ciepło drugiej osoby. Wiedział, że ciężko jest żyć bez któregokolwiek z rodziców, a życie bez dwojga jest najgorsze jakie może być. Zastanawiało go jednak czy zmieniła się po stracie rodziców, jednakże nie spytał bo to nie na miejscu.
- To co ? Kontynuujemy trening ? ...
Spytał tak, aby móc rozluźnić atmosferę.

Enyo poczuła się bardzo bezpiecznie w ramionach drugiej osoby, o podobnych przeżyciach. Ścisnęła go mocno za szyję. Chciała jeszcze chwilę tak pobyć. Czuła się pewniej i lepiej. Zakołysała się nieco i przestąpiła z nogi na nogę. Wiedziała, że powinna już dawno go puścić, ale coś ją przy nim trzymało. Na jego pytanie odmruknęła:
- Zaraz. - pociągnęła nosem. Ścisnęła go mocniej za szyję i szepnęła do ucha - Dziękuję.

Jellal cały czas trzymał Enyo i nie puszczał jej. Gdy usłyszał słowo "dziękuję" nie wiedział jak miał to odebrać, jednakże nie przejmował się tym. Sam był zdziwiony, dlaczego tak zareagował na to. Było to przecież zwykłe słowo. Jednak w ustach niezwykłej osoby brzmią i znaczą zupełnie co innego.
- Z tym treningiem, to żartowałem.
Powiedział jej do ucha i uśmiechnął się.

Zaśmiała się cicho. Wtuliła głowę w jego szyję i trzymała się go kurczowo. Dobrze wiedziała, że powinna go już dawno puścić. Gdyż ten uścisk trwał o wiele za długo jak na normalną parę znajomych. Jednak czuła dziwną, silną więź, która ją z nim łączyła. Ponownie zakołysała się w jego ramionach i kołysząc ich na boki przechadzała się po sali, wciąż wtulona w Jellal'a. Cieszyła się, że go poznała. Uśmiechnęła się i szepnęła mu ponownie do ucha:
- Dziękuję, że jesteś.

Chłopak również kołysał się w tym samym rytmie co Enyo, i zauważył, że jej, jak i jemu poprawia się już humor.
- Nie ma za co ...
Palną głupotę, ponieważ nie wiedział co ma odpisać. W końcu był w niecodziennej sytuacji, ponieważ ten uścisk trwał już o wiele za długo jak na przyjaciół, ale nie przeszkadzało mu to. Wręcz przeciwnie.

Zakołysała się i przysunęła swoją twarz do jego polika. Poczuła przyjemne ciepło po jej ciele przeszedł przyjemny dreszcz. Mimo, że powinna nie czuła się wcale dziwnie. Swoim palcem wskazującym przejechała delikatnie po jego szyi. Potarła swój policzek o jego i poczuła się niezwykle miło. Odsunęła nieco swoją twarz i spojrzała mu w oczy i szepnęła:
- Przepraszam, nie chciałam. - mimo to nie puściła go i czekała na jego odpowiedź.

Po nim również przeszedł podobnego rodzaju przyjemny dreszcz. Nigdy się tak nie czuł jak teraz, jednakże podobało mu się to.
- Nic nie szkodzi.
Odpowiedział i nadal tulił dziewczynę, nie mógł, a raczej nie chciał jej puścić.

Odetchnęła z ulgą i wtuliła swój polik do jego i zaczęła się ponownie kołysać. Było jej tak miło, że chciała, aby ta chwila trwała wiecznie. Uśmiechnęła się i zmierzwiła dłońmi jego niebieską czuprynę. Jej nos przejechał delikatnie po jego poliku. Oparła się czołem o jego czoło i zaczęła tonąć w jego pięknych, brąz oczach. Czuła się bardzo bezpiecznie w jego silnych ramionach. Oplotła dłońmi jego szyję i odchyliła swoją głowę do tyłu. Spojrzała w sufit, jednak zaraz ponownie spojrzała na Jellal'a. Nigdy się tak jeszcze nie czuła. Było to uczucie pełne radości i dziwnej nadziei.

Chłopak czuł się dziwnie, aczkolwiek było to przyjemne uczucie. Nie chciał puścić dziewczyny, ponieważ w jakiś sposób zbliżył się do niej i powstała między nimi więź. Jellal nigdy nie doświadczył jeszcze takiego uczucia, więc nie było mu ono dokładnie znane. Nie wiedział nic ... Uśmiechnął się do dziewczyny i spojrzał jej w oczy.

Gdy zobaczyła śliczny uśmiech na twarzy chłopaka, który rozjaśnił całą jego buzię. Powiedziała cicho:
- A wiesz, że uśmiech to pól pocałunku... ? - zaczerwieniła się i pomyślała, że wszystko sknociła. A było tak miło. Spuściła głowę, lecz zaraz ją podniosła, by sprawdzić reakcję JEllal'a.

Chłopak nie wiedział, co dziewczyna widzi w jego uśmiechu. Był taki jak każdy inny.
- Tak ?
Spytał chytrze i nie czekając na odpowiedź pocałował dziewczynę, jednakże pocałunek nie trwał długo, ponieważ Jellal nie wiedział czy ona tego chce..

Szczerze mówiąc bardzo zdziwiła Enyo reakcja chłopaka. Jednak było to bardzo miłe, gdy na chwilę ich usta złączyły się w jedność. Zamknęła oczy i gdy Jellal odsunął nieco od niej twarz. Enyo uśmiechnęła się i przyciągnęła jego twarz ku sobie i połączyła ponownie ich usta i pomyślała, że jest to bardzo przyjemne. W takim razie uśmiechnęliśmy się dwa razy.

Chłopak był lekko zaskoczony reakcją dziewczyny. Z początku myślał, że się tylko zarumieni, a tu proszę. Jednak nie protestował i ponownie zaczął całować Enyo. Tak przyjemnego uczucia jeszcze nie doświadczył z nikim, dlatego dziewczyna była właśnie tą pierwszą z którą złączył swoje usta.
- A to za ile się liczy ?
Spytał z chytrym uśmieszkiem na twarzy.

Enyo uśmiechnęła się łobuzersko i szepnęła:
- Chyba za dwa uśmiechy... - przeczesała mu palcami czuprynę i spojrzała mu w oczy. Kręciło jej się trochę w głowie od tych pocałunków - nie była do tego przyzwyczajona. Jeszcze nigdy się z nikim nie całowała. A tu, proszę nie zna chłopka nawet dłużej niż dzień i się z nim całuje. Jednak wcale jej to nie przeszkadzało. Jellal był bardzo miły i delikatny. Czuła się przy nim bezpiecznie, a takiego uczucia nigdy wcześniej nie zaznała. Zaczęła się zastanawiać ile to znaczy dla Jellal'a. Dla niej znaczyło to trochę więcej niż przyjacielski pocałunek, bo na przyjacielski wcale nie wyglądał. Cmoknęła go w nos i zaśmiała się:
- Czyżbyśmy trochę narozrabiali? - ścisnęła go za rękę i spojrzała głęboko w oczy.

Chłopak uśmiechnął się do dziewczyny i odrzekł.
- Chyba tak ...
Widać, że miał dobry humor. Czuł się w obecności Enyo dobrze, i chciał z nią spędzić jeszcze trochę czasu.
- Nie uważasz, że to trochę za wcześnie ?
Spytał niepewnie.

Enyo ścisnęła go mocno za rękę i spojrzała w oczy.
- Owszem. Uważam tak. -poprawiła włosy. Uważa, że trochę sobie namotali i będzie trudno doprowadzić wszystko z powrotem do ładu. Odgarnęła niebieski kosmyk włosów, który niesfornie opadł na jego czoło. Odsunęła się i wciąż trzymając go za rękę przeszłą po sali intensywnie myśląc - Co teraz zrobimy?
Spytała niepewnie.

Chłopak cały czas stał praktycznie nie ruchomo.
- Nie wiem.
Odpowiedział uśmiechając się. Było mu to teraz obojętne co będą oboje robić. W sumie, akurat to najmniej teraz było ważne.

Trochę namotała. Zaczęła się kręcić w kółko wciąż intensywnie rozmyślając. Właściwie czemu cokolwiek zmieniać. Kogo obchodzi to co robimy. Jesteśmy dorośli. Przynajmniej na papierku. Uśmiechnęła się do niego i podzieliła się z nim swoimi przemyśleniami.
- Oczywiście jeśli chcesz i ci to pasuje. - dodała niepewnie.

Jellal wysłuchał uważnie Enyo i uśmiechnął się. Był to znak, że zupełnie się z nią zgadza. On cały czas stał w miejscu i patrzył na dziewczynę, która cały czas kręciła się w tą i spowrotem.
- Wiesz ... cieszę się, że cię poznałem.
Poraz kolejny uśmiechnął się do dziewczyny.

Enyo zatrzymała się i spojrzała zdziwiona na chłopaka. Następnie roześmiała się perliście i podeszła do niego. Miała nieopartą pokusę, by go pocałować, lecz oparła się jej i tylko mocno do niego przytuliła. Poczęła się znów kołysać w jego ramionach. Oparła się czołem o jego czoło i spojrzała w jego oczy. Ścisnęła jego dłonie i powiedziała.
- Ja też się cieszę, że postanowiłeś być moim trenerem. Nauczyłeś mnie wielu przydatnych rzeczy. - roześmiała się.

Jellal cały czas stał w miejscu i był uśmiechnięty.
- Nie musiałem cię niczego uczyć. Ty wszystko już potrafisz.
Odpowiedział i dał jej całusa w policzek. Chłopak stał chwilę zamyślony i wtulony w Enyo, aż w końcu wrócił na ziemię.
- Późno się robi ...
Powiedział i spojrzał na okno, za którym nie było nic widać poza czarnym niebem.

Enyo stanęła obok niego i złapała go w pasie. Uśmiechnęła się, gdy ten ją pocałował w policzek. Przycisnęła swoją głowę do niego i powiedziała:
- Wracamy do pokoju?
Ścisnęła jego dłoń i ruszyła przed siebie. Cieszyła się z tego co dziś się stało, a stało się bardzo dużo w tak krótkim czasie.