KP Enyo

Imię : Enyo
Nazwisko : Smith
Wiek : 18 lat
Rok : II LO
Klasa : B
Ranga : Szkolny sportowiec ( właściwie osiłek, ale u kobiety nie brzmi to dobrze )
Pochodzenie : Anglia
Status : Drużyna sportowa
Ekwipunek: Nosi przy sobie mały plecaczek w którym mieści : pomadkę ochronną, telefon, książkę, słynną czapkę i okulary. Nosi również butelkę wody, czystej niegazowanej

Charakter : Jest dość cicha. Nie lubi nikomu wchodzić w drogę. Unika kłótni oraz kłopotów. Jest nieśmiała. Bywa, że przeżywa wewnętrzny bunt ( trwa to zazwyczaj nie dłużej niż dzień ) i daje niektórym popalić. Potrafi być wtedy nie miła. Jednak zazwyczaj stara się być miłą oraz uprzejmą osobą, którą otacza ciasny wianuszek przyjaciół.

Wygląd : Jest szczupłą wysportowaną osobą, o długich, opalonych nogach i nie małym biustem. Ma ładne, krągłe usta. Jednym z jej licznych atutów są śnieżnobiałe, równe zęby, które często ukazuje gdy się śmieje. A śmiech ma niesamowity. Ma również duże, piwne oczy, które podkreśla delikatnie czarną kredką oraz tuszem. Niestety prawie zawsze są one przykryte pod dużymi, przeciwsłonecznymi okularami. Nosi też często czapkę, pod którą ukrywa śliczne, brązowe włosy. Które zwykle opadają w nieładzie na śliczną twarz.

Zainteresowania : Przede wszystkim sport. Uprawia jogging. Dobrze się czuję na długich dystansach. Lubi również skakać przez płotki. Interesuję się też ptakami. Fascynuje ją ornitologia.

Historia : Enyo była bardzo związana ze swoimi rodzicami. To oni nauczyli ją jak rozumieć ptaki. Można powiedzieć, że nauczyli ją z nimi rozmawiać. Zarazili ją też sportem. W każdy weekend biegali, po parku, a później śmiejąc się i stękając wracali do domu by zjeść pyszny obiad maminej roboty. Mimo wielu prób i szczerych chęci mamy, nie udało jej się Enyo zachęcić do gotowania. Enyo miała w rodzicach przyjaciół, nie wyobrażała sobie bez nich życia. Do pewnego dnia, gdy jechali powoli nad jezioro, opalać się i pływać - uderzył w nich osobowy, rozpędzony samochód. Po długiej walce o życie zginęli jej rodzice. Ona wyszła z tego bez szwanku. Żałuje, że to ona nie mogła zginąć. Obwiniała się przez to bardzo długo. Później odsunęła się od ludzi, nie chciała się do nikogo przywiązywać. Bardzo trudno jest zdobyć jej zaufanie. Poświęciła się sportowi i Bogu. Teraz tylko oni są dla niej ważni. Zamieszkała z babcią, która starała się do niej dotrzeć na różne sposoby. Jednak ta była nieugięta. Biegała i modliła się. Czas wolny poświęcała na naukę. Nigdy nie wychodziła na imprezy, do kina czy chociażby do znajomych. Chociażby dlatego, że ich nie miała. Babcia, powoli pogrążała się smutku gdyż nie potrafiła porozumieć się z wnuczką. Zrezygnowana wysłała ją do szkoły z akademikiem, gdyż uważała, że Enyo po prostu potrzebuje kontaktu z młodymi, inteligentnymi ludźmi.

Aj czemu taka krótka historia? Napisz troszkę dłuższą i będzie akcept.

Poprawiłam troszkę.

Może być Akcept.