Opuszczona Plaża

Opuszczona plaża znajduje się kilometr od strzeżonej. Rzadko kto tu bywa zazwyczaj nie ma tu nikogo. Plaża jest trochę zaniedbana ze względu na to, że rzadko kto znajduje czas na zaopiekowanie się nią i wysprzątanie tego co pozostawili na niej niechlujni wylegujący się na niej ludzie.

Po wyjściu z domu nie wiedział gdzie się skierować więc po prostu szedł przed siebie zwiedzając kolejne to miejsca. W końcu nie jest jeszcze tu aż tak obyty i nie zna wszystkich lokacji. Pogoda była świetna, upał więc ile można siedzieć bezczynnie w pokoju? Maszerował ubrany jedynie w koszulkę na ramiączkach, spodenki i japonki. Przemierzał różne zakątki aż w końcu trafił do jakiegoś małego lasu. Szedł, szedł, szedł aż w końcu drzewa zostawił za sobą, a przed nim była tylko duża wydma, która zasłaniała dalszy widok. Podszedł bliżej a co. Gdy się już wdrapał jego oczom ukazała się... plaża, ale zbytnio zaludniona to ona nie była, żadnej żywej duszy. Trochę naśmiecone ale co tam. Zbiegł w dół po piasku po czym ruszył w kierunku brzegu. Zamoczył stopy w wodzie, przyjemna chłodna woda... W takie upały jak znalazł. Wrócił na plażę odnajdując jakiś najmniej zaśmiecony jej kawałek. Ściągnął koszulkę i klapki rzucając je na piasek po czym wrócił z powrotem do wody. Tym razem poszedł głębiej i zanurzył się już cały. Odpłynął trochę od brzegu, a jako że pływał dosyć dobrze to nie miał się co martwić. Poza tym, w cale tam tak głęboko nie było...

Ponieważ na dworze pogoda była tak niesamowita, że aż grzechem było by z niej nie skorzystać Cassie bez zastanowienia wymaszerowała z czterech ścian szkoły i podążyła prosto przed siebie w najlepsze uznane przez siebie miejsce. Bo gdzieżby indziej można było iść w taki cudowny dzień jak nie tylko na plażę po wylegiwać się na słońcu bądź po prostu pospacerować boso po gorącym pasku tuż przy brzegu można brodząc stopami w obijającej się o niego słonej morskiej wodzie.
Kiedy tylko znalazła się na miejscu stanęła tuż nad brzegiem morza przypatrując się falującej na delikatnym wietrze wodzie i mieniącej się swym srebrnym blaskiem. Widok był naprawdę nadzwyczajny. W pewnej chwili dostrzegła pływającego gdzieś w oddali chłopaka. Nie to, że chciała się na niego trochę pogapić albo coś, po prostu przysiadła sobie na piasku wygrzewając się w ciepłych promieniach słońca muskających jej skórę.

Pływając sobie w chłodnej wodzie morskiej, w pewnej zauważył że nie jest już tutaj sam. Dostrzegał na plaży kobiecą sylwetkę, ale z takiej odległości nie był w stanie rozpoznać któż to taki. Skierował się więc w stronę brzegu. Po minutce mając już wody po kolana szedł w kierunku dziewczyny. Dopiero teraz zdał sobie sprawę kto to jest. Uczęszczając do tutejszej szkoły trudno byłoby nie wiedzieć. Sławna Cass, dużo osób o niej plotkuje, chłopaki wciąż o niej w kółko gadają, a sam widział ją jedynie z daleka. Gdy stanął na cieplutkim piasku uśmiechnął się.
- Cześć Cass.
Przywitał się pogodnie mijając ją. Poszedł tylko po koszulkę i klapki, które leżały nieopodal. Po chwili wrócił z powrotem siadając obok niej. Pewnie nie jest dla niej zdziwieniem to, że zna jej imię.
- Pewnie mnie nie kojarzysz więc jestem Ivan.
Dodał, w końcu sam jest tu nowy, mało kto go zna, wypada się przedstawić. W międzyczasie przyjrzał jej się dokładniej. Nigdy wcześniej nie miał do tego okazji.
- Popołudniowy spacer?
Dziwnie było ją widzieć bez całego towarzystwa, które zazwyczaj oblega ją w szkole.

Przyglądała się wynurzającej się z wody sylwetce, która już po chwili zaczynała nabierać coraz to wyraźniejszych kształtów. Jak zwykle była to jedna z tych osób, których nie zdarzyło jej się nigdy wypatrzeć na korytarzu, chociaż miała takie wrażenie jakby kiedyś go mijała. Tak czy inaczej obdarowała chłopaka przyjaznym uśmiechem uważnie mu się przyglądając. Słysząc swoje imię miała już pewność, że w szkole jest o niej wystarczająco głośno, aby nawet nowi o niej, co nieco słyszeli. Zastanawiało ją jedynie czy więcej jest tych plotek dla niej korzystnych czy może tych stawiających ją w niezbyt pozytywnym świetle, bo w końcu takie też były. Ale jak to się mówi „nie ważne, co mówią, ważne żeby nie pomylili nazwiska”.
- Jak widać – odpowiedziała przyglądając mu się przez chwilkę po czym dodała - Niezbyt odpowiadała mi perspektywa duszenia się w czterech ścianach akademiowego pokoiku kiedy na dworze jest taka ładna pogoda.
Istotnie niezbyt przyjemne było teraz przesiadywanie w akademiku. Dla tych, którzy nie mieli w pokoju takiego zbawczego urządzenia jak klimatyzacja stawał się on piekłem, w którym brakuje jedynie kilku diabłów i samego szatana z kotłem smoły warzonej na środku dywanu.

Noo, z tymi plotkami to różnie bywa. Ogólnie ze względu na Cass można podzielić ludzi. Dziewczyny dzielą się na dwie grupy, pierwsza to taka, w której panienki są niemal jak fanki podlizujące aby tylko znaleźć się w jej towarzystwie. A druga natomiast to zazdrosne dziewuchy, które jej nienawidzą za to, że jest taka w szkole popularna. A wśród chłopaków... wśród chłopaków to każdy myśli podobnie.
- No, z tego samego powodu się tu znalazłem. Jakby jeszcze moim współlokatorem był jakiś spoko gość to zawsze coś można wymyślić. Alee z dziewczyną się tak nie da.
Zaśmiał się pod nosem. Wiadomo, z chłopem to się można piwa napić, w karty pograć nawet, pogadać o sporcie, cokolwiek. A z babą to ni cholera. No chyba, że podrywać.
- Ogólnie to w sumie nie wiele się tu dzieje albo ja mam takiego pecha, że źle trafiam.
Powiedział rozglądając się dookoła. Pustki. Terenu tutaj nie zna, więc nie mógł wiedzieć, że ta część plaży nie jest użytkowana, a po innej jej stronie masa ludzi się kąpie i opala. Dobrze, że chociaż teraz trafiła mu się rozmówczyni, i to nie byle jaka. Z pewnością 2/3 chłopaków marzyłoby o takiej scenerii z nią.

Marzyć może i sobie te 2/3 męskiej części szkoły mogło, jednak tylko nielicznym zdarzało się otrzymać ten oto wspaniały przywilej i zamienić z nią chociażby dwa zdania. Cass jakoś niezbyt miała w zwyczaju rozmowę z kimkolwiek spoza swojej grupki. Wiele osób nawet nie wiedziało jak ona może z nimi wytrzymywać, bo w końcu większość jej znajomych były to puste panienki o dość „ciekawych” zainteresowaniach i bezmózdzy napakowani członkowie szkolnej drużyny, z którymi trzymała się tylko, dlatego, że są znani w szkole. Kiedy ktoś wiedział z kim ma się trzymać od razu łapał wyższe statusy i robiło się o nim głośno, a jak się jeszcze było tak pewną siebie i odważna osóbką jak ona, która potrafi się wszędzie wkręcić to załapanie się do tego grona nie stanowiło najmniejszego problemu.
- Ja tam na brak rewelacji i rozrywki nie narzekam – zaśmiała się bez cienia wesołości. – Czasami aż chce się od tego wszystkiego uciec.
Nie trudno było się domyślić, że popularność męcząca być męcząca. Jeden nieodpowiedni ruch, jedna opuszczona impreza i już możesz zapomnieć o wszystkim, na co tak ciężko pracowałeś. W tym świecie trzeba było być silnym i bardzo się pilnować żeby tylko nie dać się wygryźć komuś innemu.

Jego tam jakoś nigdy nie ciągnęło do aż takiej popularności, bo wiadomo, dobrze jest być znanym i kojarzonym no ale bez przesady. W pewnym sensie z tą sławą to tak jak w biznesie, ciągle trzeba trzymać rękę na pulsie, śledzić nowinki ze świata i takie tam, bo inaczej lipa. No ale na szczęście on się na razie dopiero uczy.
- Noo, nie dziwie się że nie narzekasz.
Oczywistym jest, że dziewczyny mają łatwiej ze sławą. W sumie wystarczy żeby były ładne, to już czyni z nich bardziej popularne od innych szarych myszek. A Cass no nie można zaprzeczyć, wygląda nieźle.
- Uciec od imprez? Jedno wyklucza drugie, no ale pewnie masz racje. Za dużo też nie dobrze.
Jemu nawet przez myśl nie przeszło żeby uciekać z jakiejś imprezy. Zwłaszcza teraz gdy od dawna nigdzie nie balował. A tutaj pewnie trochę czasu minie zanim zaproszą go na jakąś domówkę czy coś. W pewnej chwili wstał, zarzucił koszulkę na ramię, a klapeczki wziął w dłoń. W końcu piasek taki fajny, że aż żal by było nie chodzić o bosych stopach.
- Chodź, przejdziemy się.
Zaproponował spoglądając z góry na dziewczynę.
- Nie bój się, nie będę się potem chwalił, że z Tobą gadałem bo Ci jeszcze renoma spadnie. Bo jak tak czasem słucham z boku co niektórzy mówią to... masakra.
Dodał z widocznym uśmiechem robiąc dwa cudzysłowy palcami gdy wymawiał słowo "chwalił". No cóż, w końcu on tutaj taki świeżak, nowy, a ona się z nim zadaje, to może jej to troszkę napsuć. Ogólnie to w byłej szkole Ivan był całkiem znaną osobowością, szczególnie dlatego, że kasy ma w brud. Ale tutaj nikt o tym na razie nie wie więc pozostaje w cieniu. Pewnie z czasem się to zmieni.

Popatrzyła na niego podnosząc się z piasku i otrzepując starannie tył swojej sukienki, który teraz starannie oblepiały złote piaskowe drobinki. Żeby nie to, że mogą w każdej chwili odpaść i oblepiają tylko tył, można by wykorzystać je jako wspaniały dodatek do kreacji no bo w kocu kreacja zdobiona piaskiem to nawet dobry pomysł, tylko jak to prać?
- Nie każdy ma ochotę chodzić na imprezy co wieczór i jeszcze starać się wyspać na zajęcia. Może i nie chcę wypaść z elity, ale nie mam zamiaru z jej powodu pogorszyć się w nauce.
Jedną z niewielu rzeczy, które wyróżniały Cass od tych plastikowych imprezowych cyborgów było to, że nie zaniedbywała nauki. Od tego w końcu zależała jej przyszłość, a ona miło że ma bogatego ojca nie ma najmniejszego zamiaru utrzymywać się w jego pieniędzy. Wolała być niezależną i sama zarządzać swoimi funduszami i pracować na status życia. W końcu nie przyszła do tej szkoły by się promować tylko ciężko pracować i kształcić.
- Nie boję się o to, że komuś powiesz, że ze mną gadałeś. Dla mnie to nic takiego i tak prędzej czy później się wyda. Nie zdarzyło mi się chyba jeszcze żeby ktoś nie wypuścił jakiś plotek bo zobaczył mnie jak z kimś rozmawiałam i ubzdurał sobie nie wiadomo co twierdząc, że tak to właśnie wyglądało.
Takie rzeczy były jednym z najgorszych aspektów bycia popularnym. Każdy patrzył na ciebie szukając kolejnej sensacji i nie zauważając tego jak jest naprawdę .Widział tylko to, co chciał zobaczyć, a to nie zawsze było na korzyść każdej ze stron.

- Nie no, co wieczór to rzeczywiście przesada.
Stwierdził wyobrażając sobie jakby to mogło wyglądać, co dzień zapijać kaca, ciężko by było. Po paru dniach by mu pewnie zbrzydło. On tu raczej miał na myśli co sobotę, a nie. Gdy dziewczyna wstała ruszył powoli dotrzymując jej kroku. Przyglądał się jej słuchając uważnie co mówi. Chociaż nie, usiłował słuchać co mówi, większą jednak wagę przyłożył do przyglądania się. Będąc w jej towarzystwie zrozumiał dlaczego tak wszystkie chłopy gdy gadają o dziewczynach, to głównie o niej. Przyciąga wzrok i to w znacznym stopniu. Ocknął się po chwili gdy spostrzegł, że skończyła już mówić. Odwrócił głowę spoglądając na wprost.
- Wszystko ma swoje plusy i minusy.
Podsumował krótko, w międzyczasie zdołał już nieco wyschnąć więc założył na siebie koszulkę. Szkoda byłoby teraz nic nie zdziałać gdy pojawiła się okazja, która pewnie nie powtórzyłaby się więcej.
- Robisz coś wieczorem? Ostatnio mam ochotę na drinka, a nie ma z kim się wybrać.
Spytał proponując jej tym samym wieczorny wypad do klubu. Cóż, jak odmówi to przecież nic się nie stanie, a spróbować zawsze warto, zwłaszcza że jest tego warta.

Dopiero kiedy skończyła swój długi wywód na temat bycia w szkolnej elicie zdała sobie sprawę z tego, że na pewno już zdążyła nim chłopaka zanudzić. W końcu, komu chciałoby się słuchać jej głupiego gadania skoro większość wolała jedynie się na nią pogapić bądź poprzerywać co nieco w jej towarzystwie tak dla zaimponowania znajomym. Czasami ciężko było zrozumieć po co niektórzy się do niej odzywają. Chcą reklamę? A może jednak naprawdę mają ochotę na przyjemną pogawędkę? Zazwyczaj chodziło bardziej o to pierwsze, no ale cóż. Taki los.
Słysząc jego pytanie uśmiechnęła się i skinęła głową.
- Tak się składa, że dziś nie robię nic - odpowiedziała spoglądając na niego.
Bardzo prawdopodobne było, że on także stara się jakoś wybić w tej szkolnej hierarchii poprzez rozmowę z nią. Już sobie wyobrażała jak opowiada wszystkim w szkole czego to on nie robił i kogo to on nie spotkał poprzedniego dnia, jak nie tego samego.

Słysząc jej odpowiedź uśmiechnął się delikatnie zerkając na nią kątem oka. Zastanawiał się nad tym czy ona się z kimś spotyka, w końcu o tym jeszcze nie słyszał ani słowa, ale gdyby tak było, raczej by się nie zgodziła na wyjście.
- O, to świetnie. Więc jesteśmy umówieni.
Powiedział nagle się zatrzymując. Rozejrzał się dookoła po czym spojrzał na dziewczynę.
- Szkoda tylko, że nie wiem jak wrócić.
Dodał śmiejąc się pod nosem. No cóż, może i Cass sobie myśli, że chce w jakiś sposób wykorzystać jej popularność do wybicia się wśród uczniów, ale nie w tym rzecz. Nawet mu przez myśl nie przeszło wykorzystać to do czegoś takiego. Ivan to mimo wszystko prosty nastolatek, który lubi ładne dziewczyny, zresztą jak każdy. Z tym że on nie będzie się czaił wieki aby się do niej nawet odezwać. Wiele razy słyszał zakłady pośród pierwszoklasistów dotyczące tego czy ktoś tam do niej zagada czy nie. Zazwyczaj padało na nie, co było nieco śmieszne.
- Twój chłopak nie będzie zły, że wyjdziesz ze mną?
Spytał bezpośrednia z pewnością w głosie. Może się to wydawać nieco aż nazbyt bezpośrednie, w końcu jakby nie patrzeć zna ją od parunastu minut, ale jakoś wolał wiedzieć na czym stoi i upewnić się. Poza tym, był ciekawy jak zareaguje.

Widząc jak chłopak się rozgląda zrobiła to samo starając się sobie przypomnieć skąd przyszli. Trochę już oddalili się od wejścia na plażę, ale gdyby iść cały czas w kierunku przeciwnym do tego, w którym zmierzali to na pewno znalazłoby się drogę.
- Przyszliśmy chyba stamtąd – powiedziała odwracając się w stronę wskazywanego kierunku patrząc przed siebie nieco niepewnie.
Po chwili zastanowienia stwierdziła, że wyjście na pewno było tam, bo raczej nie zeszli tu z klifu ani nie wyszli z morza.
Jego pytanie o chłopaka nieco ją zdziwiło, co zapewne było widać po wyrazie jej twarzy. Nigdy nie zastanawiała się, jakie plotki chodzą o niej po szkole, ale czyżby okazało się, że o tym, że kogoś ma też ktoś wypuścił? Spojrzała na niego nieco zakłopotana.
- Ja nie mam chłopaka… - powiedziała w końcu lekko się krzywiąc. - Nie wiem skąd takie przypuszczenia, ale jestem zupełnie sama.

No dla niego nie było takie jasne to, że skoro stamtąd przyszli to tam jest wyjście z plaży. Sam przecież zszedł tu z jakiejś dużej wydmy, minął lasy... To nie było raczej standardowe wejście na plażę. Ale skoro mówi, że tam, to pewnie ma racje. A jak nie to najwyżej trochę sobie pospacerują. Po zadanym o chłopaka pytaniu widać było po niej lekkie zdziwienie i zakłopotanie. Ale co, można się było spodziewać.
- To nie przypuszczenia, tak tylko spytałem. W końcu gdybyś z kimś była to raczej nie stosowne byłoby wychodzenie ze mną. Ale skoro jesteś sama, to chyba wszystko gra.
Powiedział z uśmiechem na twarzy puszczając jej oczko. Przecież jakby on z kimś był to zapewne nie puszczał by dziewczyny choćby na zwykłego drinka z jakimś obcym kolesiem ot tak po prostu.
- To wracajmy póki jeszcze wiemy jak wrócić.
Chłopak odwrócił się na pięcie i ruszył powoli w stronę powrotną.
- Dziwne... Dziewczyna taka jak Ty... sama, nigdy bym nie przypuścił. Jesteś ładna, zgrabna, sławna. Takie osoby zazwyczaj nie mogą odgonić się od chłopaków, a tu o, nikogo nie masz.
Troszkę podchodzi to już pod flirt i podrywanie no ale cóż, taka jest prawda. Zazwyczaj takie sławy wymieniają facetów jak parę starych rękawiczek.

- Nawet gdybym z kimś była nie odmówiłabym wyjścia z tobą gdziekolwiek. Nie pozwolę żeby jakikolwiek facet miał wpływ na to co robię. Nie jestem przedmiotem, który można zamknąć pod kloszem i nie pozwalać się nikomu do niego zbliżać.
Mówiąc to ruszyła za chłopakiem starając się dotrzymać mu kroku. Bardzo dobrze wiedziała, że nawet gdyby z kimś była nie pozwoliłaby aby ta osoba miała jakikolwiek wpływ na to co robi. Nie lubiła być kontrolowana i wysłuchiwać cudzych rozkazów, a tym bardziej się do nich stosować.
Słysząc te wszystkie komplementy uśmiechnęła się szeroko modląc się, aby się nie zaczerwienić. A czy ktoś by przypuszczał? Nawet niektóre jej koleżanki żyły cały czas w przeświadczeniu, że nie jest sama. Czasami wymyślali sobie, że ma kogoś gdzieś tam na końcu świata i spotyka się z nim jedynie w czasie ferii letnich.
- A kto powiedział, że ja szukam chłopaka? - Zapytała z nieco zadziornym uśmieszkiem. - Ja tam twierdzę, że chłopak jedynie by mnie ograniczał i nic nie wnosił, a poza tym każdy kto chciałby ze mną być robiłby to tylko po to, żeby się jakoś wypromować.

Z uśmiechem wysłuchiwał odpowiedzi dziewczyny. Po jej pierwszym stwierdzeniu zaśmiał się cicho.
- Śmiem twierdzić, że nie masz racji. Gdy Ci na kimś zależy i chcesz z tym kimś być, to niestety pewnych ograniczeń trzeba przestrzegać. I zapewniam Cie, jak będziesz z kimś to w życiu byś mu nie pozwoliła spotkać się ot tak z jakąś dziewczyną bez żadnych wyjaśnień.
Oj, tutaj był pewien co do tego. W końcu sam był w jednym poważniejszym związku, oczywiście że wcześniej miał parę dziewczyn ale to było przelotnie, był jeszcze młody to mógł sobie pozwolić. Teraz w sumie też może ale coś takiego już go nie jara. Gdy Cass zakończyła swój kolejny wywód po raz kolejny uśmiechnął się spoglądając na nią.
- Głupoty gadasz, związek to świetna sprawa, no chyba że z osobą która nam w ogóle nie odpowiada, wtedy to już jest głupota.
Dodał wpatrując się w zachodzące słońce z przymrużonymi oczami. Nie mógł uwierzyć jak ktoś może w ogóle sądzić, że bycie z kimś to jedynie problem.
- A tak wracając do sprawy, to musisz mi podpowiedzieć gdzie jest jakieś dobre miejsce do wypicia tego drinka bo jak pewnie zdążyłaś zauważyć, nie orientuje się jeszcze doskonale w tych okolicach.

- Ale mi i tak się nie spieszy - skwitowała krótko.
Bo w końcu po co wdawać się w ileś tam przelotnych związków i ileś tam razy godzić się z utratą tej drugiej osoby skoro można poczekać na tą jedyną. To jest idealny sposób na zaoszczędzenie sobie bólu i cierpienia po stracie i wylanych w poduszkę łez. Może i czasami samotność jej doskwierała, bo każdemu doskwiera, ale to nie był powód by na siłę sobie kogoś szukać. Poza tym większość chłopaków z jej otoczenia była bezmózgimi kretynami, z którymi jedynie puste idiotki chciały się spotykać. Gdyby jednak zaczęła się spotykać z osobą spoza tego świata, nie wiadomo by było jak potoczyły by się jej losy.
Złociste słońce zaczęło się już powoli chylić ku zachodowi barwiąc wszystko na odcień ciemnego miodu. Aż ciężko było chociaż na chwilę nie spojrzeć w jego stronę i nie uznać tego widoku za wspaniały i magiczny, aż nie chciało się opuszczać plaży.
- W centrum miasta jest kilka fajnych klubów - odpowiedziała wracając spoglądając na Ivana. - Zależy jeszcze co kto lubi, bo moim zdaniem nie wszystkie wydają się być takie fajne.
Jakoś nie wyobrażała sobie siebie w klubie grającym metal, ale niektórzy to lubili.

No o przelotnych związkach teraz myśli podobnie, wcześniej to wiadomo, facet to nie kobieta. W młodym wieku to mu tam wszystko jedno, a dziewczyna zawsze będzie czuć się zraniona.
Tak sobie szli i szli, aż w pewnym momencie zauważył znajomą wydmę. Zatrzymał się odwracając się w stronę dziewczyny.
- No, to ja będę znikał. Tędy przyszedłem to tędy wrócę bo innej drogi nie znam.
Uśmiechnął się przyglądając się jej jeszcze uważnie na sam koniec.
- To do zobaczenia potem Cassie. Powiedzmy, że... o 21. Znajdę Cię jak coś. Pa!
Powiedział odwracając się na pięcie po czym rozbiegł się i wdrapał szybko na wydmę, za którą był już znajomy lasek. Spojrzał jeszcze przez ramię na dziewczynę odprowadzając ją wzrokiem. Oj, niewątpliwie mu się spodobała. Nie ma co zaprzeczać. No nic, skierował się w drogę powrotną do akademiku, do 21 jeszcze trochę czasu jest.

z/t

Widząc jak chłopak wspina się na wydmę pomachała mu z lekkim uśmiechem na pożegnanie. Trochę dziwną wybrał sobie drogę, bo w końcu przez główne wejście było łatwiej niż przez las. Tam są kleszcze i komary, fuj. Ruszyła przed siebie powolnym krokiem kierując się w stron wyjścia z plaży cały czas przyglądając się słońcu, które już powoli zaczęło chować się za horyzontem.
Szybko wybiegła po schodkach z plaży i pomaszerowała w stronę internatu.

[zt]

Był późny wieczór, pora chyba najmniej odpowiednia do przemierzania opuszczonych plaż tutejszego morza. Ale mimo wszystko dziewczyny zdecydowały się tu zawitać. W mieście nie było zbyt bezpiecznie o takowej godzinie. Na ulicach kręcili się podejrzani ludzie, a tu na piasku nad brzegiem falującego "ogromu" było tak spokojnie. Ani żywej duszy, tylko one dwie. Charlie potrzebowała spokoju, a to miejsce nadawało się do tego niemalże w 100 %, jednakże nie była przecież sama, bo obok dziewczyny szła teraz filigranowa Flaky. Nie wiedzieć czemu obu dziewczynom nie paliło się do rozmowy. Spacerowały tuż przy samej wodzie. Cisza, ukojenie, gdzieniegdzie tylko fale obijały się o skały wydając głuche dźwięki. To właśnie był raj dla brązowookiej. Mętlik w głowie przeplatał się z ciągłym pytaniem samej siebie: Dlaczego Flaky chciała jej towarzyszyć? Równie dobrze mogła zostać ze swoimi znajomymi i dalej świetnie się bawić. A jednak była teraz tam razem z Charlie. Czyżby na tyle jej zaufała, że była w stanie o tej porze przemierzać obce, wręcz dzikie tereny?

Flaky dziwnie się czuła w towarzystwie starszych, wyższych i ogółem większych osób. Nie wiedziała czy na prawdę ją lubią czy nie chcą jej zranić słowami i są dla niej mili. Jednak wszyscy dobrze się bawią gdy są mniej więcej w swoim wieku, dlatego też postanowiła opuścić towarzystwo. Jednak drugim, chyba ważniejszym, powodem była troska o Charlie. Ktoś, kto nie pomaga przyjacielowi w potrzebie nie ma serca!
W późnych godzinach nie było tu kompletnie nikogo. Fale delikatnie muskały brzeg i głaskały piasek. Za dziewczynami pozostawały tylko ślady ich stóp, gdyż ruda ściągnęła przy wejściu buty i podwinęła jeansy.
- Wolisz ciszę czy zabawę? Nie chodzi mi o sytuację teraz tylko ogółem. - zapytała z lekkim uśmiechem.

- Raczej jestem typem romantyczki. Lubię długie spacery, ciszę, życie w odosobnieniu chociaż czasem mam ochotę zaszaleć. - odpowiedziała z uśmiechem na twarzy spoglądając na koleżankę.
- A Ty...? Jaka jesteś...? - zapytała po chwili. Dziewczęta podążały wzdłuż brzegu ku wschodzącemu już słońcu. Morze o tej porze jest niezwykle spokojne. W tej właśnie chwili nie było słychać nawet tego przeraźliwego szumu, którego tak bardzo bała się mała Charlie.
- Może usiądziemy? - zaproponowała brązowooka zwracając się do Flaky i wskazując miejsce tuż przy brzegu. Ch. siadła na ciepłym piasku i spojrzała na Fergie.
- Może chcesz żebym Ci coś zagrała? - zapytała jakby trochę niepewnie wyjmując z futerału gitarę uśmiechając się lekko. Gdy tylko brązowooka zabierała się do gry na swojej ulubionej gitarze wszelkie smutki, rozterki, a nawet nieśmiałość odchodziły w niepamięć. Muzyka nadawała jej pewności siebie, poza tym bardzo to kochała, czasem nawet pisała własne piosenki.

- Ja mam podobnie. Ogólnie chciałabym żyć na loozie, bawić się i szaleć, ale muszę się do tego stopniowo przygotowywać. - rzekła z uśmiechem. Przytaknęła na propozycję Charli i usiadła na piasku obok niej. Chętnie by posłuchała jak koleżanka gra. Może by coś do tego zaśpiewała? Śpiew niesie po wodzie.
Fergie podkuliła kolana i oparła na nich głowę, patrząc wciąż na brązowooką z uśmiechem. Wyglądała tak buntowniczo, ale twarz miała śliczną i była delikatna. Trzeba było dotrzeć przez twardą skorupę do wnętrza, które jest najważniejsze.

- Jesteś jeszcze młoda, masz dużo czasu żeby się wyszaleć. - odrzekła po czym chwyciła gitarę do rąk i zaczęła ją nastrajać. Chwilę okrutnego, nieprzyjemnego dla uszu brzdąkania przerwał melodyjny dźwięk pierwszych gitarowych chwytów znanego klasyka Metallica'y. A Charlie cichutko zaczęła śpiewać : So close no matter how far, couldn't be much more from the heart, forever trusting who we are and nothing else matters... Tu urwała jakby trochę speszona.
- Wiem, że nie potrafię śpiewać... - zaśmiała się cicho dalej grając utwór. Wpatrzona w koleżankę zastanawiała się o czym ta mała, tak wpatrzona w morze, rozmyśla. Czyżby coś ją gryzło? A może po prostu to lubiła - posiedzieć nad brzegiem słuchając starych dobrych kawałków. Gitara na chwilę ucichła, a Charlie spojrzawszy na Flaky zapytała:
- Czy wszystko w porządku?

Przeczekała cierpliwie nastrajanie gitary, patrząc w morze. Zastanawiała się nad wieloma rzeczami. Jaki jest jej cel pobytu tutaj? Nawet jeśli zda wszystkie klasy gimnazjum i liceum to co dalej? Nie potrafi otworzyć się i zacząć grać lub śpiewać. Jak w szkole, dzięki której wiele gwizd nauczyło się podstaw i miało tu własne początki kariery, Fergie nie stanie się nikim? Nawet w szkole nie będą jej kojarzyli.
- Nic mi nie jest. Proszę, śpiewaj. - zareagowała na nagłe zatrzymanie piosenki. Patrzyła na Charlie jak w obrazek. Była spokojna, co zmieniało atmosferę. Śliczna dziewczyna grała piękną piosenkę na brzegu morza przy wschodzie słońca. W takich sytuacjach niejednej osobie coś by strzeliło do głowy. Flaky patrzyła radosna koleżance w oczy. Cichutko zaczęła śpiewać dalszą część w nadziei że brązowooka się przyłączy.