Aleje

Długie aleje ciągnące się między drzewami, co kilka metrów ławki. Wokół maluje się piękny krajobraz.

Już dawno nie było słychać przezwisk ani nie było widać wytykania palcami. Aby pogłębić stan spokoju Flaky postanowiła udać się w ustronne miejsce jakim było rozległe pastwisko marzeń potocznie zwane łąką lub parkiem. W niektórych miejscach azyl ciszy był zaniedbany przez potwory, nie znające kultury i nie rozumiejące czym jest prawdziwa natura. Głębsze części, gdzie można było się odizolować od świata odwiedzane były przez liczne stada kolorowych ptaków. Przeciętna istota wykreowana przez nowoczesny świat nawet nie wie, że istnieje takie miejsce, co jest największym plusem w jej minimalnej wiedzy.
Cudem ominięta sfera hałasu i brudu otworzyła dla Fergie drzwi do porozumienia się z przyrodą. Zadowolona choć wciąż lekko nieśmiałą ruszyła przed siebie ozdobną alejką..

Nie było rzeczy, którą Cass nienawidziła bardziej od nudy. Cisza i spokój nie były dla niej utrapieniem i czymś nie do przeżycia. Lubiła towarzystwo, rozmowy, zabawę, ale kiedy tego brakowało zaczynała się przeokropna nuda, którą zawsze starała się zwalczyć chociażby wybierając się na spacer do parku.
W taką pogodę nie można było wymyślić sobie wspanialszego zajęcia. Słońce miło przypiekało a delikatny wiaterek lekko chłodził jej nagrzane ciało. Przysiadła na jednej ze stojących wzdłuż ścieżki ławek rozkoszując się urokiem tego miejsca i śpiewem otaczających ją we wszą ptaków.

Labirynt alejek i uliczek mimo samodzielnego prowadzenia Flaky w nieznane bawił ją miejscem w jakim się znajdowała gdy dochodziła do końca dróżki lub zakrętu w drogę powrotną. Jednak tym razem ścieżka prowadziła obok ławek, a na jednej z nich siedziała nieznajoma jej dziewczyna.
Była przyzwyczajona choć w jakimś stopniu do przezwisk rzucanych przez większość środowiska, lecz zwykle wyżywała się na niej szkolna drużyna dziewczyn, które sądziły, że są od niej dużo lepsze. Osoba, która siedziała kilkanaście metrów dalej była podobnego wyglądu. Fergie przestraszyła się i znajdując skręt metr dalej szybko przeszła chodnikiem i znikła wśród zieleni..

Enyo wybrała się do parku, na codzienną, krótką przebieżkę. Ot, po prostu by nie dopaść znów na kilka godzina laptopa i oglądać bezsensownych stron internetowych. Nie miała pojęcia, że park jest tak duży i skręcając w co drugą aleję błądziła coraz głębiej i głębiej wśród drzew. Była już pewna tego, że się zgubiła. Wykończona, co chwilę sprawdzała, czy aby na pewno butelka w jej plecaczku nadal jest pusta. Niestety, owszem. Nie było tam ani kropli wody - wszystko wypiła w skutku zmęczenia. Oddychała głęboko. Rozglądała się wokoło. Ani żywej duszy. Skręciła. Tak! Albo ze zmęczenia oczy plątały jej figle, albo na ławce siedziała szczupła dziewczyna w bardzo krótkie sukience. Była nieco skrępowana wielkimi kroplami potu, jednak podeszła i spytała się.
- Yyy... Hej. Wiesz, troszkę się zgubiłam... Czy pomogłabyś mi wyjść z tego nad wyraz pięknego buszu? - uśmiechnęła się do niej zachęcająco.

Cass przyjrzała się uważnie dziewczynie, która właśnie zdyszana podeszła do ławki, na której siedziała. Musiała się nieźle nabiegać i chyba nie miała już nic do picia. Podniosła się z ławki chwytając torbę i zawieszając ją na ramieniu. Uśmiechnęła się przyjacielsko do dziewczyny.
- Nie rozumiem, dlaczego tyle osób się tu gubi – powiedziała z lekkim rozbawieniem w głosie. – Oczywiście, że pomogę.
Dla niej samej ten park nie miał żadnych tajemnic. Od małego przychodziła tu z rodzicami, żeby pobłądzić po alejkach lub po prostu pokarmić zlatujące się tu ptaki. Czasami nawet można było tu oglądać występy młodych muzyków, którzy próbowali sobie jakoś dorobić ulicznym graniem.

Enyo odetchnęła z ulgą słysząc ten miły głos. Uśmiechnęła się. Dziewczyna wyglądała na uprzejmą, młodą dziewczynę. Warto, by z nią troszkę porozmawiać.
- Właściwie, myślałam, że las jest dużo mniejszy. Puściłam się byle gdzie i bardzo łatwo zgubiłam. - poprawiła włosy i ruszyła raźno przed siebie. Szły tuż obok siebie milcząc, Enyo nie przeszkadzało to. Lubiła ciszę. Zaraz wyjawiła się im na oczy bramka. Enyo zaśmiała się. Spojrzała na dziewczynę, która pomogła jej wyjść z tego "buszu".
-Bardzo ci dziękuję. Bez Ciebie bym sobie nie poradziła. Uciekam już do swojego pokoju. Pa. - pokiwała dziewczynie i pobiegła przed siebie.

Przechadzała się alejkami, szukając kogoś do rozmowy. Wzrok miała skierowany prosto na drogę. Księżyc oświetlał jej zielone oczy. Szła już dojść długo i postanowiła, gdzieś odpocząć. Znalazła pierwszą lepszą ławkę i usiadła. Zobaczyła jakieś nieznajome dziewczyny, ale postanowiła im nie przeszkadzać. Ziewnęła lekko, gdyż nieco jej się nudziło. Skierowała wzrok na gwieździste niebo. Zaczęła na nim szukać różnych kształtów.

Jellal postanowił wyjść z domu, aby gdzieś się przejść. Nie wiedział dokąd idzie, ale nie przeszkadzało mu to. Najważniejsze było to, aby odciąć się od miasta, i terenów zabudowanych, oraz oddanie się obcowaniu z przyrodą. Tak też doszedł do parku, a konkretnie do dosyć długiej alei, na której znajdowały się ławki i różnorodna flora leśna. Tak też bez chwili zawahania, obojętnie, z rękami w kieszeniach niebieskowłosy wszedł do parku i zaczął się rozglądać. Sam nie wiedział po co tu jest, ale podobało mu się grasowanie pośród drzew, na posypanej piachem dróżce. W końcu zobaczył jakąś postać, a raczej kontury ciała. Wraz ze spacerem, krok za krokiem osoba robiła się coraz bardziej widoczna, aż można było zobaczyć całą postać. Chłopak nie wiedział co powiedzieć, gdy zobaczył zielonooką i miał mieszane uczucia. Zastanawiało go, co ona robi sama w parku o tej porze. Tak też postanowił "zagadać" do niej. Powolnym krokiem podszedł do dziewczyny i grzecznie się przywitał.
- Cześć.
Lekko się uśmiechnął i wyciągnął rękę w stronę dziewczyny.

- Cześć. - powiedziała, wyciągając rękę na przywitanie. Na jej twarzy zagościł lekki uśmieszek. Pokazała, żeby usiadł na ławce, gdyż jest wolne miejsce. - Jak ci na imię? - zapytała. Odgarnęła włosy do tyłu. Zerknęła kątem oka na rozmawiające dziewczyny, jednak potem cała uwagę skupiła na przybyłym. Nikogo jeszcze nie znała, a teraz miała okazję.


//Częściowy brak weny//

Chłopak uścisnął rękę zielonookiej i gdy ta pokazała, żeby usiadł, na nic nie czekając niebieskowłosy usiadł. Chwilę tak przyglądał się dziewczynie, ale robił to bardzo krótko, ponieważ nie chciał żeby pomyślała o nim, jak o jakimś zboczeńcu, czy coś. Gdy ta z kolei spytała go o imię, chłopak chwilę zwlekał z odpowiedzią.
- ... Jestem Jellal ... A ty ?
Ponownie zawahał się, jednakże nie było po nim aż tak bardzo tego widać. Chwilę przyglądał się otoczeniu, i dziewczynom, które stały w oddali.

[Ważne, że są conajmniej 3 linijki bez tekstu xD]

Przechadzała się samotnie alejką. Póki co, jak twierdziła, poznawała okolicę, a może tylko jej się wydawało? Chciała kogoś poznać, czy tylko jej się wydawało? Minęła grupkę dziewcząt, które rozmawiały o czymś zerkając non stop na otaczających je ludzi. Zauważyła, że zawiesiły swój wzrok również na niej. Prychnęła cicho i uśmiechnęła się szyderczo, po czym ruszyła nieco szybszym tempem dalej. Następnie minęła chłopaka rozmawiającego z jakąś dziewczyną i usiadła na pobliskiej ławce. Co jakiś czas zerkała na nich znad swojego notatnika, który wyjęła, by dokończyć wcześniej rozpoczęty felieton. Przyznała przed samą sobą, że chłopak jest przystojny, a przynajmniej wysportowany. Westchnęła cicho i wróciła do swoich zapisków.

- Ja jestem Kenami. - odpowiedziała. Na niebie zaczęły pojawiać się chmury, jednak to jeszcze nie zapowiadało deszczu. - Jesteś tutaj nowy? - zapytała. Chciała coś niecoś wiedzieć. Lubiła zadawać pytania, ale pojedynczo. Spojrzała na zegarek, ale nie dowiedziała się godziny, gdyż wskazówki stanęły. - " Hmmm. Nie ma to jak zegarek. " - pomyślała. Schowała go. Przez chwilę rozejrzała się wzrokiem po otoczeniu, jednak dużo nie zobaczyła, gdyż było ciemno. Jedna po chwili dostrzegła jakąś nieznajomą. - Cześć. - powiedziała do niej.

Zapisywała właśnie kolejne przemyślenia w swoim notatniku kiedy usłyszała czyjś głos. Kobiecy głos? Uniosła nieznacznie wzrok i ujrzała dziewczynę. Uśmiechnęła się subtelnie
- Hmmm, mówiłaś do mnie? - spytała lekko zdezorientowana, po czym momentalnie zamknęła zeszycik i uśmiechnęła sie nieco szerzej - W takim razie cześć - odpowiedziała radośnie i puściła do niej oczko

- Kenami ... Ładne imię.
Odpowiedział Jellal cały czas siedząc na drewnianej ławeczce. Lewą ręką podpierał się poręczy, przez co było mu wygodniej, niż siedzieć normalnie. Po dosłownie kilku sekundach przeszła koło nich jakaś dziewczyna, chłopak przyjrzał się jej i dostrzegł długie, złote włosy, jednak twarzy nie zobaczył, ponieważ już stała plecami do nich. W końcu usiadła, a chłopak spojrzał się na nią. Uśmiechnął się lekko i gdy Kenami postanowiła do niej podejść, on zrobił to samo.
- Cześć ...
Powiedział i lekko się uśmiechnął.

Kiedy ujrzała przed sobą i chłopaka, na jej policzkach pojawiły się delikatne rumieńce. Pomyślała, że może zauważył, że wcześniej się mu przyglądała. Odchrząknęła delikatnie i zaśmiała się cicho
- Cześć, cześć - powiedziała i delikatnie zmierzwiła dłonią swoje włosy - A tak poza tym, jestem Evelline - powiedziała wyciągając dłoń i spojrzała na dziewczynę, po czym zerknęła też na chłopaka

- Jestem Kenami. - powiedziała do dziewczyny. Jednocześnie patrzyła na Jell'e i nieznajomą. Uśmiechnęła się nieco szerzej. Zerwał się lekki wiatr, który rozwiewał jej włosy. Chmury zaczęły " odchodzić ". Jej oczy zaświeciły, pod blaskiem księżyca i gwiazd. Zaczęło robić się nieco zimniej, ale jak na razie tego nie odczuwała. Poznawała coraz więcej ludzi co ją nawet cieszyło.

Uśmiechnęła się delikatnie
- Miło mi Cię poznać - powiedziała przyjaźnie
Po chwili zerknęła na niebo. Poczuła delikatny chłód i wzdrygnęła się nieznacznie jednak po chwili spojrzała znów na nich
- Jesteście tu nowi, jak ja? - spytała

- Ja tak. Nie wiem jak Kenami ...
Odpowiedział obojętnie niebieskowłosy swojej nowej znajomej. Chłopak stał cały czas z rękami w kieszeniach i rozglądał się po okolicy. Przypuszczał, że zaraz ktoś nowy się pojawi i zrobi się tu niezłe zbiegowisko, czego Jellal nie lubi. Mówił coraz bardziej niechętnie, a tak w ogóle to rzadko się odzywał.
- Widzę, że coś piszesz. Pokażesz co to ?
Spytał niepewnie chłopak.

- Ja też jestem nowa. - odpowiedziała. Oparła się o poręcz ławki, ale i tak znudziło jej się. Zaczęło robić się zimniej co już Kenami lekko odczuwała. Wlepiła wzrok w Evelline i Jellal'a, jakby szukała przepisu na zabicie czasu. Czekała, aż któreś padnie na wspaniały pomysł, by potem okazać się niewypałem. Odgarnęła włosy, którymi wiatr się bawił.

Spojrzała na nich jakby ze zrozumieniem kiwając głową po czym otworzyła delikatnie usta, jakby chciała coś powiedzieć. W zasadzie miała na myśli jakieś pytanie, czy propozycje na spędzenie wieczoru, jednak pytanie jakie zadał jej chłopak, skutecznie zamknęło jej usta. Spojrzała na niego unosząc nieznacznie brwi ku górze
- Tu? To jedynie jakieś moje przemyślenia. Zapiski..- odparła nieco zdezorientowana. Zapisywała w notesie własne teksty - nie tylko dziennikarskie felietony, komentarze do otaczającej ją rzeczywistości czy inne tego typu. Niekiedy w samotne wieczory pisała wiersze - długie liryki lub krótkie fraszki, rymowane lub białe. Zawahała się na moment, jednak po chwili wyciągnęła ku niemu dłonie, na których znajdował się jej zeszycik. Zwykle nie pokazywała zapisków nowym znajomym, jednak może przydałaby jej się jakaś konstruktywna ocena? Chciała się przecież szkolić. Im więcej ocen tym lepiej. Uśmiechnęła się delikatnie i zerknęła na Kenami
- Masz jakieś hobby? - spytała widząc dziewczynę w lekkim zamyśleniu

- Hmmm ... ciekawe ...
Chłopak czytał notatki Evelline i trochę się nimi zainteresował. Czytał, czytał i czytał, aż przeczytał i był gotowy do skomentowania, jednakże się powstrzymał. Spokojnie oddał dziewczynie notes i się uśmiechnął do niej. Był to znak, że mu się to podobało, chodź nie wiedział jak Eve ten znak zrozumie, bo mogła na kilka sposobów. Niebieskowłosy chwile stał w bezruchu, aż w końcu spojrzał do góry, ku niebu, które miało już miliony gwiazd na sobie.

- Hmmm, lubię czasem pobiegać, lub popływać, ale tak gruntownie to nie mam hobby. - odpowiedziała. Nie zbyt umiała o sobie opowiadać. Nagle zaczęły wokół nich zbierać się komary. - " Jeszcze tego brakuje. " - pomyślała. Humor znacznie jej się zmienił. Wiedziała, że jak zaraz z tąd nie pójdzie to zostanie pogryziona, ale na razie mogła zaryzykować.

Spojrzała na Kenami z uśmiechem - w takim razie możemy wybrać się kiedyś razem na biegi - powiedziała i puściła oczko
Nie przepadała za sportem, jednak akurat biegi lubiła. Bądź co bądź, chciała zachować swoją nienaganną sylwetkę. Zaśmiała się w duchu, jednak po chwili nieznacznie skrzywiła widząc nadlatujące komary. Westchnęła lekko i odebrała od nowego znajomego swój notesik w myślach analizując wyraz jego twarzy, jednak w chwili obecnej nie chciała za długo się nad tym zastanawiać. Nie znosiła owadów, a komarów przede wszystkim. Spojrzała na nich z niemalże błagalną miną
- Czas chyba zmienić miejsce pobytu. co wy na to? - spytała zerkając na chmarę owadów - No chyba, że lubicie czerwone plamki na ciele - dodała z westchnieniem i wystawiła nieznacznie koniuszek języka, po czym cichutko się zaśmiała

Chłopak widząc wyrazy twarzy dziewczyn wiedział, że coś się szykuje. Były to nikczemne owady zwane potocznie komarami. Jellal nie chciał mieć żadnych bąbli na ciele, dlatego był jak najbardziej za zmianą miejsca. Jednakże, nic go nie trzymało już tutaj w parku i w każdej chwili mógł pójść.
- Przepraszam was, ale ja wam towarzystwa już nie dotrzymam ...
Powiedział obojętnie i powoli udawał się w drogę powrotną.
- Cześć wam !
Wykrzyczał odwrócony i pomachał ręką, którą wcześniej wyciągnął z kieszeni. Chłopak udał się do domu.

<z/t> [Tylko ja.]