Karta Postaci Taro

Imię: Taro

Nazwisko: Yamada

Wiek: 20 lat

Pochodzenie: Japonia, Tokio (nie jest japończykiem w 100% ani nawet w 50%)

Przedmiot: W-F

Charakter: Na ogół spokojny i opanowany ciężko jest go wyprowadzić z równowagi. Dla przyjaciół potrafi zrobić dosłownie wszystko, a tych których nie lubi trzyma na dystans.

Wygląd: Wysoki mężczyzna ok. 187 wzrostu, ma ciemne włosy i brązowe oczy. Zazwyczaj nosi czarne spodnie i białą koszulę, czasem czarny krawat.

Zainteresowania:
-sport (ogólnie)
-rysowanie szkicowanie itd. (sztuka)
-walka wręcz

Ekwipunek: Zegarek, komórka i inne duperele

Historia: Urodził się w Japonii w mieście Tokio, jego rodzice byli szczęśliwi z narodzin syna. Jego ojciec był biznesmenem, a matka prowadziła niewielką knajpę, która przynosiła całkiem zadowalający zysk. Posiadał on również starszą siostrę która do tej pory była oczkiem w głowie rodziców co zmieniło się po narodzinach Taro. Po kilku latach szczęście rodzinne chłopca zostało zmieszane z błotem, rozwód rodziców i wyjazd matki wraz z jego starszą siostrą. Sześcioletni chłopiec nie rozumiał za bardzo co się wtedy stało, został sam z ojcem pytając go każdego ranka o matkę. Ojciec chcąc znaleźć synowi zajęcie by nie myślał o matce zapisał go na lekcje gry na gitarze. Już w tedy chłopiec okazywał swój talent nie tylko w grze, ale również w śpiewie, obie umiejętności rozwijały się coraz bardziej z biegiem czasu. Mając 13 lat młodzik zaczął interesować się również sportem, to kochał jeszcze bardziej od gry czy śpiewu. Oprócz dodatkowych treningów w szkole Taro ćwiczył również sztuki walki. Już w szkolnym wieku nie mógł opędzić się od dziewczyn, które przyciągał nie tylko jego wygląd ale również talent, grywał na gitarze w każdej wolnej chwili. Tak mijał czas on uczęszczał do zwykłej szkoły jednak nie pozwalało mu to doskonalić się tak jak by tego chciał dlatego też po długich dyskusjach, a wręcz kłótniach z ojcem wymusił na nim by zapisał go do porządnej szkoły, w której będzie mógł się rozwijać. Będąc tam poczuł się niemal jak w domu, był ciekaw co przyniesie przyszłość. W szkole poznał wiele nowych osób, które polubił. Poznał tam również swoją pierwszą miłość. Jednak ciągłe kłótnie między nimi doprowadzało go do szału, wolałby żeby tych sprzeczek w ogóle nie było, na szczęście po dość długim czasie ustały. Taro zrozumiał iż zakochał się w tej dziewczynie. Przez cały semestr można powiedzieć że nie odstępował jej na krok, uwielbiał przebywać w jej towarzystwie i tak raczej pozostanie. Po zakończeniu 1 semsetru nastały ferie, chłopak wrócił do domu na ten czas, chciał spędzić wolny czas z ojcem. Cały czas myślał o ukochanej, myślami i sercem był zawsze z nią. Kilkugodzinne rozmowy przez telegon nie mogły mu zastąpić towarzystwa, chciał mieć ją obok siebie, a nie tak daleko. Z ojcem spędzał jedynie południa bo ten jak zwykle nie miał czasu. Taro żałował wtedy, że w ogóle postanowił wrócić do domu, wolał już siedzieć sam w akademiku na jedno i to samo by wyszło. Wkurzył się i to bardzo! Po długiej kłótni z rodzicielem spakował swoje rzeczy i wyszedł z domu, wrzucił torby do swojego samochodu i odjechał w stronę szkoły. Niestety kiedy dotarł na miejsce zastał zamkniętą bramę co spowodowało iż przez kilka dni koczował w aucie. Po zakończeniu ferii kiedy mógł już normalnie wrócić do swego pokoju uczynił to. Wszystkie rzeczy natychmiast rozpakował i odświeżył się po czym zwyczajnie padł na łózko. Czekał na powrót swojej współlokatorki, bardzo się za nią stęsknił, już nie mógł bez niej wytrzymać....
Niestety jego świat legł w gruzach i zniknęło szczęście z jego życia utrata ukochanej odebrała mu chęci do dalszego komponowania czy siedzenia z gitarą w ręku. Teraz nie potrafił nic zagrać nic by o niej nie myśleć. Skupił się więc na sporcie dzięki temu częściowo zapomniał. Postanowił zostać nauczycielem, którym stał się w wieku 20 lat.

PO ZAKOŃCZENIU NAUK (ogólnie)

Po tym jak już nie musiał się uczyć przyszedł czas na pracę, w jego zawodzie w końcu był nauczycielem. Tak więc przybył do tej szkoły ubiegając się o posadę prostego nauczyciela W-fu mimo tego iż był dziedzicem wielkiej fortuny wręcz kopalni złota jaką była firma jego podstarzałego ojca. Po tym jak otrzymał posadzę nadszedł czas na to by mógł sprawdzić się w wyuczonym zawodzie....


///zero weny///

Akcept ^^