Sebastian Garroway

Imię: Sebastian
Nazwisko: Garroway
Wiek: 18
Rok: II LO
Klasa: C
Ranga: Indywidualista
Pochodzenie: Francja
Status: Szkolni odmieńcy

Ekwipunek: Telefon, portfel z drobniakami, klucze do pokoju, farba w spreju.

Charakter: Sebastian jest osoba o dość nieokreślonym charakterze. Z miłego i przyjacielskiego w mgnieniu oka potrafi stać się wredny i przesiąknięty nienawiścią aż do szpiku kości. Czasami te nagłe zmiany dla niektórych bywają przerażająca. Stara się nie tracić panowania nad sobą i zawsze myśleć trzeźwo, jednak jest on na tyle wybuchowy i porywczy, że niekiedy nie jest to możliwe. Mimo iż wcale nie uważa się za lepszego od innych czasami się tak zachowuje. Nie ulega on owczemu pędowi. Ma własny styl bycia, własne poglądy i nie ma zamiaru do nikogo ani niczego się dostosowywać, woli raczej żeby inni dostosowywali się do niego, co jest raczej niemożliwe. W samotności bądź w towarzystwie jednej osoby chłopak zachowuje się zupełnie inaczej niż w większych grupach. Potrafi być miły i czarujący. Jego największa zaletą jest to, że potrafi wysłuchać i w razie czego postarać się pomóc. Wobec kobiet jest prawdziwym dżentelmenem dzięki swojej cioci, która wpoiła mu do głowy jak powinien z nimi postępować.

Wygląd: Garroway jest wysokim dobrze zbudowanym młodzieńcem. Mierzy sobie on jakieś 182 cm wzrostu. Jego włosy są w kolorze ciemnego brązu i delikatnie opadają mu na jego bladą wyraźnie zarysowaną twarz. Jego smukłe oczy mają barwę płynnego złota.
Najczęściej nosi on nieco szerokie spodnie, których nogawki wciska w długie ciężkie buty. Co do koszulek, zakłada najczęściej te które są oryginalne i mają na sobie jakiś ciekawy napis. Często nosi także różnokolorowe bluzy bądź kurtki najróżniejszego kroju i z najróżniejszych materiałów.

Zainteresowania: Czym się interesuje? To naprawdę trudne pytanie zważywszy na to, że zainteresowań ma on wiele. Żyje on zasadą, że w życiu należy spróbować wszystkiego, to te chłopak przez pewien okres czasu robił wszystko, co tylko przyszło mu do głowy. Malował, grał na instrumentach, trenował dosłownie wszystko, co dało się trenować począwszy od najprostszych gier grupowych a skończywszy na sztukach walki. Jednak jego największą pasja pozostaje graffiti. Gdzie tylko się nie pojawi pozostawi po sobie wytworny malunek na murze. Nigdy nie rozstaje się z puszką swojej ulubionej fioletowej farby.

Historia: Mimo iż chłopak urodził się w Los Angeles wychował się i dorastał we Francji wychowywany przez swoją ciotkę Francuzkę. Jego rodzice byli bardzo zapracowani, to też nie mogli się cieszyć z posiadania dziecka i kiedy tylko chłopiec skończył 5 lat musieli przeprowadzić się do Francji gdzie oddali go pod tymczasową opiekę siostry jego matki. Ciocia przywiązywała dużą wagę do wychowania chłopaka. Nie chciała żeby wyrósł na niechlujnego nieopanowanego gbura, który będzie pomiatał wszystkimi dookoła, jednak nie do końca się jej to udało. Jej usilna nieprzynosząca większych efektów walka z trudnym charakterem chłopaka była niczym syzyfowa praca. Sebastian od małego był bardzo nerwowym i łatwo denerwującym się dzieckiem. Nie tolerował tego, kiedy ktoś dotykał jego rzeczy bądź przestawiał mu coś to też ciotka nawet nie miała możliwości ewentualnego wysprzątania jego pokoju. Wraz z tym jak chłopak stawał się starszy robił coraz to większe postępy. Ciotka była niezwykle zadowolona z każdej nawet najmniejszej zmiany. Podejrzewała ona, ze jego zachowanie może być spowodowane tym, iż chłopak tęskni za swoimi rodzicami, którzy przez swoją pracę nie mieli dla niego nawet chwili czasu. Zdarzało się, że nie widywał ich nawet miesiącami i wyczekiwał w oknie salonu na powrót któregoś z nich, aby rzucić się mu na szyję z okrzykiem radości. Nie miał on także zbyt wielu kolegów. Nie chciał nawiązywać nowych znajomości, a w szkole nie miał do tego możliwości, gdyż został on posłany do szkoły prywatnej gdzie uczyło się naprawdę niewielu uczniów i w większości były to osoby o wiele starsze, które tylko nim pomiatał. Dopiero, kiedy stał się starszy i silniejszy był w stanie jakoś się bronić. Kiedy udało mu się w reszcie nawiązać jakieś znajomości okazało się, że na nieszczęście młodzieńca jego rodzina musi znów się przeprowadzić, tym razem do Anglii. Aby nie musieć o niego dbać rodzice dla własnej wygody posłali go do szkoły z internatem, co nie do końca mu się podobało, no ale cóż. Zdarza się. Tłumaczyli się oni ty, że to pomoże mu to w nawiązaniu jakiegokolwiek kontaktu z rówieśnikami, jednak on czuł się tak jak kiedyś, gdy jako mały zawiedziony chłopiec nie mógł się na nich doczekać wyczekując ich w oknie.

Nic dodać nic ująć Akcept.


Zamykam